Ин аст он чизе ки ман дар бораи ҳарфҳои калон ва ҷисмҳои боллазату шањдбори! Барои одаме, ки мошини калон дорад, ҳама чиз дар бораи он аст! Зенӣ, албатта, марди тавоно аст, аммо танҳо коркарди чунин чӯҷаҳо ғайриимкон аст! Ман базӯр аз ӯҳдаи яке аз онҳо баромадам, вай маро ба қатл расонд!
Наќшбозї дар либос ба ман замони њиндуњо, ковбойњоро ба хотир овард. Ин зану шавхарро хам осуда ва хам ба хаячон меовард. Бача духтарро дар оғӯш ба хона овард ва ӯ худро поин карда, бо даҳони пурқувваташ ба минати моҳирона шурӯъ кард. Духтарак пас аз он ки дар оғӯшаш ғусса карда, пойҳояшро паҳн карда, бори дигар ин корро мекард. Ҷинсӣ дар диван пас аз саҳнасозӣ муваффақ шуд.
Шумо барои вай пули кофӣ надоред...